hiç var olmamış olmayı istemek

ölmek istemeyen, fakat yaşamaktan da keyif almayan kişilerin isteğidir. ben keşke hiç var olmasaydım. başlık biraz karışık olmuş, nasıl cümle kuracağımı bilemedim.

hiç olmamayı isteyen biri zaten göçmüştür bu hayattan i̇nsan iyi dileklerde bulunur ama hiç olmamak da ne demek

keşke dediğim şeydir.keşke hiç var olmasaydım insanı bu duruma derin acılar getiriyor malesef. hiç birşey tat vermemeye başlıyor o insana sadece nefes alıyor o kadar.

boşuna yaşadığını düşündüğün zamanlarda aniden gelip insanı kör kuyulara atan düşünce

henüz kendi gücünün,inancının dahası kendinin farkina varamamış bir insanin düsüncesi

şöyle ki belki de hayırlısı böyledir. mesela kendimi o kadar gereksiz görüyorum ki haftalardır işi düşme haricinde nasılsın demeye mesaj atan dostum bile yok. dışarıda insanlar çok kötü gerçekten sadece amaçları için yaşıyırlar kişiler pekte umurlarında değil. aslında hiç. belkide bu boşlukta saçma sapan olmaktansa belkide olmamakta olır muydu bilemicem ? ama şuda var belkide çok insana yönelemesemde başarklı olduğumu düşündüğüm pek bir yetenek ve ya el becerimde yok. az biraz fotoğraf çekerim. elimden geldiğimce 3 5 insanın içinde onları gördüğünde güzellik kavramları görünüyorsa bu benim için gerçekten var olma sebebidir. saçmaladım galiba neyse iyi geceler.

insanoğlunun ıstırabı kadar tabii ne vardı! şuurla varolmayı gerçekten varolmayı ödüyordu huzur ahmet hamdi tanpınar

sizi varlığınıza inandırıp da gidenler yüzünden belkide. bir yarım kalış, bir vazgeçiş sezen aksu'nun gitme dediği noktada hissedilenler gibi biraz

m.youtube.com/watch?v=mq-v97zmsxg]

barış akarsu'nun da dediği gibi : isterdim yeniden doğmak ya da hepten yok olmak. barış akarsu - isterdim

bir melek olsaydım, bir kuş ya da bir kedi, rüzgâr mı olsaydım? âklım olmasaydı keşke. olmasaydı, mutlu olurdum.

varlığımı aklım almıyor ki istemeyim

her zaman isterim, keşke hiç doğmasaydım her şey çok güzeldi.

bakın bu bir ayettir.nebe suresinde geçer: kafirler cehennem azabini görünce derler ki keşke bizde hayvanlar gibi toprak olsaydik. (kıyamet gününde eziyet edilen hayvanlar insanlardan hakkını aldıktan sonra toprak olacaklar çünkü onlar icin cennet ve cehennmen olmayacak bunu gören kafirler de azap görmemek icin, toprak olmayi temenni edecek)

kimsenin hayatında bir yerim olmadığı için sık sık düşündüğüm şey. harbiden olmasaydım da bir şey değişmezmiş kimse için.

kendini çaresiz gören ve sıkıntıları için hiçbir şey yapmayan aptalların işi.

bana sorsalardı eğer bu dünyaya gelmek isteyip istemediğimi, ben istemezdim. gerek yok ben boşa yer kaplarım başka birini gönderin derdim. çünkü sadece boşlukta yer kaplıyorum. ya da boşluk bende yer kaplıyor

çoğu büyük kararları küçük bir an'a sadık kalarak alıyoruz ama bu amınakodumun hayatı binlerce an barındırıyor.hiç var olmamayı dilemek apaçık nankörlüktür.

benzer bi ruh hali olarak (bkz: aniden kaybolmayı istemek) hayattan bezmişsen ve herşey ağrına gidiyorsa, attığın her adımda kendini sorguluyorsan her daim böyle hisler yaşarsın.

çok acı çeksen bile, en zor olanın senin yaşadığın olduğunu düşünsen bile gün geliyor bakıyorsun gördüğün şeylere şükrediyorsun. allah'ı tanıdıkça seviyor sevildiğini ve yalnız olmadığını hissediyorsun. i̇yi ki var olmuşum diyorum. acı çeksem, eyvallah, mutlu olsam elhamdulillah.

genel ruh halim

anneme ara ara sorduğum oluyor "ya sen beni niye dünyada getirdin be canımıniçi?" kimse yaşamak istiyor musun diye sormadı. sorsalar evet yaşamak istiyorum derdim ama yaşamaktan kastım bu olmazdı. yine de bazı zamanlar nefes aldığıma,geceleri yıldızları seyredebildiğime, anneme sarılabildiğime, kitaplarla dost olabildiğime şükrediyor ve hayatın kıymetini idrak etmeye çalışıyorum bütün bu varoluşsal sancılarıma rağmen.

ruhsal acılara dayanamayacak noktaya geldiğimizde tek dileğimiz bu oluyor. mutlu olmayı bile beceremiyoruz o noktada. biri gelsin bir sihirli değnekle dokunsun diyoruz ama bunun mümkün olmadığını görünce kahroluyoruz. merak etmeyin bir sihirli değnek yoksa da siz varsınız ve inanın hepimiz çok güçlü ruhlara sahibiz. belki daha fazla düşeriz ama mutlaka aydınlığa çıkarız bir noktada. işte o gün "iyi ki yaşıyorum" diyip hayata ve sevdiklerimize sımsıkı sarılabiliriz. sadece deneyin ve vazgeçmeyin.

böyle bir istek allahın gücüne gider lan. sana can vermiş, insan olmuşsun ki insan olmak insan olarak yaratılmak çok çok büyük bir şey. buna rağmen böyle bir istekte bulunmak... nankörlüğün kaçıncı evresi?

(bkz: yaşamayı bilmemek) (bkz: yaşama özürlü olmak) ya da (bkz: bahtsız olmak ) (bkz: kötü bir kadere sahip olmak)

keşke dünyaya gelmeden önce bize sorsalar, bu hayatı istiyor musun, diye. hiç yaşamamış olmayı dilerdim. yalnızca kendim için değil, çevremdeki birçok insan için de.

asla istemeyeceğim durum,bugüne kadar bi kaç şey dışında hayatım gayet güzeldi,hala da güzel,iyi ki doğmuşum ve bugüne kadar yaşadığım her şeyi yaşamışım...

sadece sucuklu yumurta yemek için bile gelinir bu dünyaya. ne var olmamasından bahsediyorsunuz :)

i̇stisnasız hiçbir gün aklımdan çıkmayan şey.

çok dile getirmemeye çalışsam da arada kendimi ve evreni sorguladığım doğrudur keşke hiç doğmasaydım demeyi de ihmal etmiyorum tabi

anne babaya saygısızlık bence

son zamanlar en çok istediğim şey hani önceden sorsanız olur mu hayallerim var herşeye rağmen yaşamaya değer derdim ama artık hiçbir şeyin önemi yok o yüze ne keşke hiç var olmasaydım keşke bu mümkün olsa

"olmak için vakit gerek. zaman, adaçayı, kedi ve zeytin bilir bunu. beşer bilmez."

“yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile mesela, zeytin dikeceksin. hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için. yaşamak yanı ağır bastığından”

Akif Paşa'nın da içinde bulunduğu büyük buhran. Adem Kasidesi adlı eserinde varlıktan nefret ve ondan kurtulma özlemini eşine rastlanmaz bir kuvvet ve kesafette ifade etmiştir. Akif Paşa varlığı beğenmiyor, ondan kurtulmak istiyor. Fakat onun göçmek istediği ülke ne bu dünyada bir yer, ne de ahirettedir. O, adem'i(yokluk) özlüyor. /Adem, hiçbirşeydir/